چند وقت پیش از چند شبکه‌ی اجتماعی اومدم بیرون.
امروز هم تصمیم گرفتم از پینترست بیام بیرون و کلا حسابم رو پاک کنم. شاید پینترست رو بیشتر از بقیه‌ی شبکه‌های اجتماعی دوست داشتم.
با این حال، خیلی برام مشهود بود که تقریبا همشون یه سری مشکل اساسی دارن. ممکنه این مشکلات فقط برای من مطرح باشه.
از اسکرول بی‌نهایت و وقت گذروندن که بگذریم، می‌رسیم که بحث ذخیره کردن پست‌هایی که فکر می‌کنیم بعدا به دردمون می‌خورن. البته این مورد توی شبکه‌های دیگه هم هست ولی پینترست برای همین ساخته شده اصن.
من دیدم انگار دارم هر روز چند تا تصویر یا کلیپ کوتاه رو پین می‌کنم بدون اینکه برنامه‌ی خاصی برای برگشتن بهشون داشته باشم. و صفحه‌ی اصلی پینترست هم هی بهتون پیشنهاد میده. تقریبا ۱۰۰۰ پین داشتم که شاید هیچ‌وقت قبلا برنگشته بودم بهشون. فقط ذخیره کرده بودم. برای روز مبادا. به این قضیه می‌گن Digital Hoarding (انباشت دیجیتال) که یه نوع خاص از اختلال ذخیره‌سازیه (Hoarding Disorder).
از طرفی، بر خلاف شبکه‌های دیگه که محتوای اصلی بر اساس چیزهایی هست که دنبال می‌کنید، تمرکز اصلی پینترست روی پیشنهادهاشه، مثل صفحه‌ی Explore اینستاگرام. و خیلی زود این صفحه از کنترل خارج میشه.
و خوب هدف چیه؟ اینکه سرگرم بشیم یا ایده بگیریم یا هر دو؟ برای هر دو مورد شخصا ترجیح می‌دم خودم انتخاب کنم چی قراره ببینم نه اینکه یه سری چیز بهم خورونده بشه، شبیه تبلیغات. خیلی حس مصرف‌کنندگی به آدم دست میده. یه اصل توی روان‌شناسی هست به اسم پاداش متغیر (Variable Reward) که به همین قضیه و اسکرول بی‌نهایت اشاره می‌کنه. توی قمار هم هست. هر بار اسکرول می‌کنید نمی‌دونید چی گیرتون میاد و همین خودش یه جور مشوقه برای ادامه دادن.
انگار دارن بهت تزریق می‌کنن. بهتره آدم کنترل داشته باشه. خودش انتخاب کنه چی ببینه. دنبال نمونه طرحید، جستجو کنید. دنبال فیلم و کلیپ هستید، جستجو کنید. این که یه سری چیزمیز تصادفی بیان جلوی دید شما، که هر کدوم احاساسات متفاوتی رو ممکنه برانگیخته کنن، به نظرم جالب نیست. مثل اینستاگرام که توی چند دقیقه هم ممکنه گریه کنید هم بخندید. خیلی شکننده‌س. بهش می‌گن شلاق عاطفی (Emotional Whiplash) که ممکنه تاثیرات منفی توی روحیه، استرس، و اضطراب داشته باشه. مفهوم ترن هوایی احساسی (Emotional Rollercoaster) هم نزدیکه به همین قضیه.
این رو هم بگم که من هنوز همین مشکل رو با یوتیوب دارم. ولی خوبی یوتیوب اینه که همش کلیپه و ممکنه با دیدن لیست کاورهای ویدوئوهای پیشنهادی، تاثیری نگیریم. از طرفی پیشنهادهای یوتیوب خیلی دقیق‌تره به چیزی که خودم قبلا پسندیدم.
در مورد ظاهر پینترست هم نگم بهتون. اون تم کانبان که عکس‌ها با همدیگه تراز نیستن واقعا رو مخه. چشم باید هی بالا پایین بشه تا ببینه چه خبره. برای یه عکس ممکنه لازم باشه اسکرول کنید برید پایین تا کامل ببینیدش در حالی که یه عکس دیگه که همتراز بوده نیازی به اسکرول نداره. نمی‌دونم واقعا چه کسی این پیشنهاد رو داده بهشون ولی از اول همین بوده. شاید بقیه زیاد اذیت نمی‌شن با این قضیه.
در مجموع، به نظرم شاید برای همینه که گوگل خیلی خوبه. چیزی که دنبالش هستید رو بهتون میده. چیزی رو پیشنهاد نمیده. البته یه اپلیکیشن Google روی اندروید هست که پیشنهاد هم میده.
گزینه‌ی بعدی شاید وبسایت‌هایی باشن که روی یه موضوع تمرکز می‌کنن. مثلا Behance خیلی متمرکز روی هنرهای بصریه. هر چند خود همین حوزه هم کوچیک نیست ولی باز بهتره از پینترست. یا مثلا برای مقالات حوزه‌ی توسعه‌ی نرم‌افزار، وبسایت daily.dev می‌تونه خوب باشه.
خلاص!