خلاص! والا.
یکی دو سال بود می‌خواستم از اینستاگرام بیام بیرون. بعد از تقریبا ۱۰ سال، قبل عید محقق شد. البته اکانت رو هنوز پاک نکردم ولی غیرفعاله. البته یه بار برگشتم یه سری چیزمیز جا گذاشته بودم توی پیام‌ها.
توییتر هم وضعیتش شبیه اینستاگرام بود برای من. ترک توییتر راحت‌تر بود و حساب رو پاک کردم، چون از اطرافیان تقریبا هیچ‌کس دیگه فعالیت نمی‌کنه اونجا.
ردیت رو هم پاک کردم کامل. با اینکه توش تونسته بودم بازخورد بهتری بگیریم برای کارهام و اون ماهیت فروم‌طورش رو دوست داشتم، ولی اخیرا خیلی داشت اذیت می‌کرد.
دلایلش هم فک کنم برای خیلیا بدیهیه و یا اونا هم ترک کردن یا به دلایل دیگه‌ای موندن. برای من هیچ توجیهی نمونده بود. خودم هم فعالیت می‌کردم و پست می‌ذاشتم ولی به اون چیزی که می‌خواستم نرسیدم واقعا.
محتوای زرد (قهوه‌ای شاید)، بازیچه‌ی سیاست‌های کسب درآمدشون شدن، به سازشون رقصیدن، هر کاری برای لایک، کامنت‌های بیخود و بی‌نهایت، سروکله زدن با کسایی که اصن نمی‌شناسید، این که فکر می‌کنید دنیا همون چیزیه که بهتون نشون میدن (چون احتمالا پست‌های مشابه رو پسندیدید)، بازی‌های روانی، و هزار کوفت و زهرمار دیگه. نه تنها مفید نبود، بلکه مضر هم بود. واقعا نمی‌تونم به یه چیز مهم اشاره کنم و بگم فلان چیز رو توی این شبکه‌های اجتماعی یاد گرفتم.
واقعا راحت‌تر شدم. البته شاید بخشی از این تصمیمات تاثیرگرفته از مستند The Social Dilemma بوده باشه ولی خوشحالم که یک تصمیم آنی نبود. جوگیر نشدم. و راه بازگشتی هم برای حداقل توییتر و ردیت نذاشتم :دی
الآن فقط توی یوتیوب و لینکدین و دو سه شبکه‌ی مربوط به طراحان هستم. لینکدین هم خوب خیلی رو مخه ولی فعلا هستم.
اینو هم بگم ممکنه این شبکه‌های اجتماعی برای شما مفید باشن، ولی به نظرم یه ارزیابی بکنید از حضورتون و فایده‌ای که اون شبکه‌ها دارن. اون مستند رو هم توصیه می‌کنم.
اگه خواستید توی توییتر بمونید، شاید بخواید حداقل مینیمال باشید.
در پایان، شاید گزینه‌ی بهتر همون فروم‌های قدیمی بودن. مدیریت می‌شدن. روی یه موضوع یا موضوعات خاص تمرکز می‌کردن. حتی لازم نبود فدای محدودیت حجم محتوا بشید. یاد وگن‌فروم بخیر.