فیلم The Aviator

با سلام خدمت حضار محترم. بنده در این مدت (حداقل) 20 ساله‌‎ای که عاشق سینما شدم، تنها با یک ویژگی اهالی سینما مشکل داشتم. اون هم این که یک کارگردان، بازیگر و ... رو اونقدر بزرگ می‌کنن که بعدش دیگه نمی‌تونن جمعش کنن.

از جمله‌ی این کارگردان‌ها میشه به مارتین اسکورسیزی (Martin Scorsese) اشاره کرد. مسلما همه‌ی فیلم‌هاش بد نیست، و دقیقا به همین شکل همه‌ی فیلم‌هاش هم خوب نیست (حتی شاید تعداد فیلم‌های خوبشون کمتر از تعداد فیلم‌های بدشون باشه). چند مثال دیگه: کریستوفر نولان، کوئنتین تارانتینو و استیون اسپیلبرگ.

اما فیلمی که توی این پست می‌خوام در موردش بنویسم، اسمش هست The Aviator (هوانورد) محصول 2004. توی IMDb، میانگین رتبه‌ی این فیلم 7.5 از 10ه. من بهش 2 از 10 میدم؛ بیشتر به خاطر تصویربرداری.

خودم توصیه می‌کنم این فیلم رو نبینید. ولی اگه دیدید ادامه‌ی متن شاید واستون مفید باشه. اگه ندیدید، تا همین‌جا کافیه.

داستان فیلم (که واقعیه)، در مورد شخصیه به اسم هوارد هیوز (Howard Hughes) که دچار وسواس فکری و عملیه (OCD)، کم‌شنواس و علاقه‌ی زیادی به پرواز و هواپیما داره و به دلیل همین علاقه‌ش میره به سمت ساخت فیلم‌هایی که در مورد پروازن و یا ساخت هواپیماهای جدید با ایده‌های خودش. در واقع اونطور که توی فیلم نمایش داده میشه، این موارد، آرزوهای بچگیش بودن که بهشون هم میرسه. ثروت زیادی که بعد از مرگ والدینش بهش میرسه، این کارها رو ممکن می‌کنه ولی اراده‌ای که خودش داشته و تصمیماتی که می‌گیره اون رو به هدفش می‌رسونه.

در کل، به نظرم خیلی بهتر از این میشد ساخت، جدی‌تر و نه به شکل کمدی که بیننده رو یاد فیلم‌های با داستان غیرواقعی میندازن. داستانش بد نیست ولی فیلم و فیلم‌نامه‌ش نه. فیلمی نیست که بخواید بیشتر از یک بار ببینید.

می‌تونی نظرتو از طریق ایمیل / تلگرام / اینستاگرام برام بفرستی.